Το γεγονός δόθηκε με τη πρέπουσα ....  δραματικότητα.

3.000 άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε χρυσωρυχείο στην Νότια Αφρική, μέχρι που γράφονται αυτές οι γραμμές έχουν σωθεί περίπου οι μισοί.

Τι είπα; Τρεις χιλιάδες άνθρωποι; Συγνώμη. Μαύροι ήθελα να πω.

Γιατι βέβαια αν ήταν 3.000 λευκοί, θα είχε γίνει η κινητοποίηση της αρκούδας.

Τι Αμερικές , τι Ευρώπες, όλοι θα έτρεχαν να σώσουν τους ανθρώπους ( εδώ σωστά χρησιμοποίησα τη λέξη άνθρωπος).

Και πού εγλωβίστηκαν;

Στα έγκατα της γης εκεί που κατεβαίνουν κάθε μέρα για να εξωρύξουν το χρυσάφι, που δεν πάει στα μαύρα γκεττο του Γιοχανεσμπουργκ, αλλά στους λευκούς λαιμούς και στα λευκά χεράκια των κυρίων και δεσποινιδων του ... ανθρώπινου και γεμάτου αλληλεγγύη Πρώτου κόσμου, της Ευρώπης.

Της Ευρώπης που έχει ηθικές αξίες, που έχει ανθρωπιστικού προσανατολισμού θρησκείες, που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, που έχει και δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Της Ευρώπης που δεν κλέβει το πλούτο της Αφρικής για να χρηματοδοτεί τη δική της ευμάρεια,

της Ευρώπης που δεν καταστρέφει το περιβάλλον σε ολόκληρη την Ασία προκειμένου να αποκομίσει τεράστια κέρδη,

της Ευρώπης που δεν χρησιμοποιεί τα παιδιά του τρίτου κόσμου για να παράγει τα υπέροχα χαλιά, τις καταπληκτικές μπάλλες ποδοσφαίρου, τα παιδικά πορνό για τους αξιοσέβαστους κυρίους,

της Ευρώπης που δεν κάνει σεξοτουρισμό στη Νοτιοανατολική Ασία,

της Ευρώπης που δεν δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα του τρίτου κόσμου παράγοντας εκεί όλα τα ρυπογόνα προιόντα,

της Ευρώπης που δεν χρησιμοποιεί τις δικτατορίες, τα όπλα και τα ναρκωτικά προκειμένου να κρατά το τρίτο κόσμο κάτω από τη στυγνή εκμετάλευση των επιχειρηματιών της.

Ομως μην έχετε άγχος.

Αν οι μετοχές μας πήγαν καλά σήμερα,

μπορούμε, να αφήσουμε το κομπιούτερ μας, που το κατασκευάζουν κινέζοι με 5 ευρώ μεροκάμματο,

να πάρουμε το κινητό μας, που το κατασκευάζουν Σιγκαπουριανοί με 3 ευρώ μεροκάμματο,

να μπούμε στο αυτοκίνητο μας που το κατασκευάζουν ρομπότ και οι εργάτες μένουν άνεργοι,

να φορέσουμε τα αθλητικά μας ρούχα που τα ράβουν παιδιά στη Ταιλάνδη με 1 ευρώ μεροκάμματο,

και να πάμε για μπάλλα που φτιάχνουν μωρά παιδια  χωρίς μεροκάμματο.

Υστερα μπορούμε να πληθούμε με σαμπουάν που παράγεται στη Κίνα από βιομηχανίες με χαμηλά όρια μόλυνσης της ατμόσφαιρας,

να σκουπιστούμε σε πετσέτες Τουρκίας που παράγονται με 12 ευρώ μεροκάμματο,

και να πάμε για τσάι που συλλέγεται από γυναίκες με 3 ευρώ μεροκάμματο,

αφού φορέσουμε τα χρυσαφικά μας, που ξέρετε, δεκάδες χιλιάδες μαύροι τα εξωρύσσουν στη Νότια Αφρική, και να μας σερβίρουν το τσάι μικρές Ταιλανδέζες σκλάβες Ρώσων δουλεμπόρων, οι οποίες μετά το τσάι είναι διαθέσιμες για ό,τι θέλουμε αντι μερικών ευρώ,

ξέρετε ποιών ευρώ; Αυτών που κλέβουμε από τις χώρες τους.

Μακάρι να σωθούν οι υπόλοιποι 1500 που είναι εγκλωβισμένοι.

Αλλά και να μη σωθούν τι έγινε;

Τελειώνουν οι μαύροι; Δεν τελειώνουν.

Στο κάτω - κάτω και γιατί να σωθούν;

Αν σωθούν πάλι αύριο θα ξαναταξιδέψουν μέχρι τα βάθη της γης για να βγάλουν το χρυσάφι των αφεντικών στη επιφάνεια.

Και μεθαύριο πάλι τα ίδια και πάλι τα ίδια μέχρι που μια μέρα δεν θα ξαναβγουν στην επιφάνεια.

Και τι θα έχουν κερδίσει;

Μερικές μέρες , μήνες , χρόνια παραπάνω ταξίδια στο καθημερινό θάνατο.

Οι μετοχές μου ανέβηκαν.

Καλλίτερα να μη ρωτάω γιατί,  γιατί οι απαντήσεις μπορεί να με οδηγήσουν  σε τίποτε παραγκογειτονιές του τρίτου κόσμου.

Γιάσου ρε ανθρωπιστική χριστιανική Ευρώπη, με τους εράνους για τους πυρόπληκτους, και τις ανθρωπιστικές σου οργανώσεις που καθισυχάζουν την συνείδηση σου για να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχη πάνω σε μαύρα και κίτρινα πτώματα.

Αει σιχτίρ....