Μετά τα γεγονότα στο Ιλιον, όπου ως γνωστόν, έριξαν γιαουρτια στο Νταλάρα, ο γνωστός καλλιτέχνης, απάντησε με αυτό το σχόλιο:

Για όσα στο Ίλιον έγιναν…

Επιλέγω να βρεθώ κοντά στον κόσμο. Με ανοιχτές πόρτες για όσους αγαπούν, αλλά κι όσους πικραίνονται. Σε κάθε περίπτωση με πράξεις, χωρίς να κρύβομαι πίσω από δάφνες του χτες. Με ξεκάθαρη θέση που βασίζεται στα 42 χρόνια αυτόνομης πορείας.

Άλλωστε την κριτική την αποζητώ, μια κι από τον κόσμο έρχομαι και σε αυτόν αναφέρομαι. Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, ακόμα και των μειοψηφιών είναι κατοχυρωμένο. Όχι μόνο δεν έχω πρόβλημα, αλλά το στηρίζω. Η δημοκρατία τους αφορά όλους. Την πλειοψηφία και τη μειοψηφία. Η κάθε άποψη είναι απόλυτα σεβαστή.

Όμως, η πρακτική της βίας δεν έχει σχέση ούτε με τον πολιτισμό, ούτε με τη δημοκρατία. Αντίθετα, η τεκμηρίωση, σε όσους θέλουν να κατακρίνουν την όποια πρωτοβουλία είναι απαραίτητη. Είναι οξυγόνο για την αμφισβήτηση, που για κάθε νέο και δυναμικό άνθρωπο, για κάθε κοινωνία αποτελεί όρο ζωής. Με την προϋπόθεση, όμως, ότι απευθύνεται στα σωστά πρόσωπα. Είμαι φανατικά υπέρ του «όλα στο φώς».

Θα συνεχίσω το ταξίδι στις γειτονιές, μια και ο καλλιτέχνης αναπνέει όντας όρθιος δίπλα στον πολίτη, δίπλα στον καθένα, με την ακαταμάχητη δύναμη της μουσικής και της ποίησης, κι όχι κρυμμένος.

Τη δική μου πρωτοβουλία, των συναδέλφων μου, των μουσικών, εκείνων που τη στήριξαν, την αγκάλιασε συντριπτικά ο κόσμος. Μπορεί η καλή είδηση να μην αποτελεί γεγονός, αλλά ευτυχώς είναι…

Αρκεί λοιπόν να φωτίσουμε και το αίσθημα των ανθρώπων που γεμίζουν αυτές τις συναυλίες.

Γιώργος Νταλάρας

Επειδή είμαστε ίδια γενιά, θα ήθελα να απαντήσω στον κύριο Νταλάρα.

Αγαπητέ Γιώργο

Η συναυλία σου στο Ιλιο, σε μια περιοχή, που δεν θα επισκεπτόσουν ποτέ, αν πρώτα γνωστά κεφάλαια δεν είχαν κατασκευάσει πολυκέντρα και αίθουσες για συναυλίες,

σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, μάλλον ως ειρωνική απάντηση στους φτωχούς,

θα μπορούσε να εκληφθεί.

Δεν έχεις και ούτε είχες ποτέ, καμμιά σχέση με το ΙΛΙΟΝ και τους ανθρώπους του.

Οταν το έλεγαν Λιόσια, Ανω, κάτω, Νέα, ούτε από τα σύνορα δεν περνούσες,

είναι γνωστή η πορεία σου,

η συμμετοχή σου στη γνωστή Παπαδοπουλική ομάδα

που ήλεγχε τα πάντα στο τραγούδι όταν μεσουρανούσε,

και μπορούσε ο "πρόεδρος"

είτε από τη Γουέμπστερ είτε από το Μόλυβο,

να εξουσιάζει.

Δεν είχες ποτέ καμμιά σχέση με το λαό, ούτε εσύ ούτε η γυναίκα σου,

και είναι γνωστές οι διαπραγματεύσεις για την αμοιβή σου και το τρόπο καταβολής της,

όταν παντοδύναμος και ισχυρός, επέλεγες συνεργασίες και συμμετοχές.

Δεν ξέρω αν είσαι μεγάλος τραγουδιστής,

εγώ απλά σε θυμάμαι να τραγουδάς στη τηλεοράση δίπλα στο Στέλιο Καζαντζίδη,

ασπρόμαυρη η τηλεόραση ακόμα,

και μου φαινόσουν σαν ένα παιδάκι που το πήρε ο μπαμπάς του στη δουλειά για να βλέπει.

Δεν είσαι μεγάλος καλλιτέχνης Γιώργο.

Και αυτό το αποδεικνύει η αντοχή  των ερμηνειών σου στο χρόνο.

Πες μου ένα τραγούδι σου , που θα σιγοψυθιρίζει ο κόσμος, 10 χρόνια μετά το θάνατο σου.

Πές μου ένα τραγούδι που θα συνοδεύει το κόσμο σε κάποια μεγάλη στιγμή του, γάμο , κηδεία, γλέντι, καημό.

ΚΑι πες μου ένα τραγούδι σου που τραγουδήθηκε σε δεύτερη εκτέλεση από άλλον τραγουδιστή,

και δεν ήταν καλλίτερη ερμηνεία.

Πολιτικά τώρα, μάλλον ατύχησες Γιώργο,

όταν η φιλοφοξία της γυναίκας σου την έφερε σε υπουργικό θώκο.

Γιατί στην Υπουργική καρέκλα, κάθησε η οικογένεια Γιώργο, και τότε φάνηκε η πολιτική γύμνια.

Οι αριστερές καταβολές πολυτελείας, που αποτελούν το απαραίτητο επιδόρπιο, για να χωνέψουμε τον αστακό και τις γαρίδες χωρίς τύψεις.

Βλέπω σαν και σένα, πολλούς "καλλιτέχνες", οι οποίοι επειδή δεν πουλανε δίσκους, δεν πάει κόσμος στα κέντρα που δουλεύουν μόνο Σαβατοκύριακο, δεν έχουν έσοδα, έχουν στραφεί στην επιλογή να βρεθούν κοντά στο κόσμο.

Υποκρισία φίλε Γιώργο.

Οσο πουλάγατε χιλιάδες δίσκους, όσο γέμιζαν όλη τη βδομάδα τα κέντρα, για να πάτε στο κόσμο, ζητάγατε τρελλά λεφτά.

Εχω χειριστεί εκδηλώσεις καλοκαιριού στο χωριό μου, και ξέρω το κασέ σας, για μία συναυλία πριν 6 - 7 χρόνια, "για να βρεθείτε στο λαό".

Είσαι υποκριτής Γιώργο

ΚΑΙ προσωπικά θα σου έλεγα να σταματήσεις την επιλογή σου να βρεθείς με το κόσμο, γιατί ο κόσμος είναι πλέον θυμωμένος.

Εγώ δεν θα επέλεγα ΠΟΤΕ, ούτε να σε γιαουρτώσω, αλλά ούτε και να πληρώσω για να σε δω.

Εχεις πάρει από τη ζωή ότι ήθελες και σε δόξα και σε χρήμα, τα χρόνια της ευμάρειας.

Σήμερα δεν αξίζεις πια, ούτε το ενδιαφέορν μου ούτε την αγανάκτηση μου.

Μου είσαι αδιάφορος.

Οπως αδιάφοροι μου είναι και οι δήθεν αγανακτησμένοι, που σου επιτέθηκαν.

Γιατί αυτοί συντηρούν το μύθο της αξίας που πετροβολείται.

Εϊσαι ώριμος Γιώργο, και μόνο η αδιαφορία μπορεί να σε αφήσει να συνεχίσεις τη προκαθορισμένη πορεία που έχουν όλα τα φρούτα.

Αντιδράσεις σαν αυτές των "αγανακτισμενων" απλά λειτουργούν σαν φορμόλη, και σε διατηρούν στην επικαιρότητα, δεν ξέρω αν κατά βάθος είναι και υποστηρικτικές του στόχου σου.

Σαν τραγουδιστής είσαι υποφετρός δεν λέω.

Αλλά όχι και αγωνιστής, συμπαραστής του λαού που υποφέρει ρε Γιώργο.

Οχι, "επέλεξα να βρεθω με το κόσμο".

Φτάνει πια...

Υ.Γ.

Προφανέστατα καταδικάζω όλες αυτές τις ενέργειες δήθεν αγανακτησμένων, οι οποίες δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να κρατάνε το κόσμο στα σπίτια του, και να φρενάρουν το χείμαρο των αντιδράσεων που έτσι καπελώνεται και δεν εμφανίζεται. Τώρα, με βάση αυτό το επεισόδιο, να βγείτε και υπέρμαχος αγωνιστής κατά της δικτατορίας, επειδή ο κόσμος ξεχνάει εύκολα, ε, μάλλον πάει πολύ , δεν νομίζετε;

 Υ.Γ. 2 Η άποψη μου δεν είναι διαφορετική από αυτή του κ. Μαυρίδη στο σημερινό του άρθρο με τίτλο "Το αυγό του φιδιού". Μόνο μία διαφοροποίηση.

Καμμιά φορά, το αυγό μπορεί να μην είναι του φιδιού, μπορεί να είναι του λαγού, που το άφησε στην φωλιά του φιδιού, για να το δούνε και να τρομάξουν οι πολλοί. Ισως γι αυτό , εγώ δεν θα πάω φίλε Θανάση στην επόμενη συναυλία του κ. Νταλάρα.