upd : ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ

Εγώ θα σας τα γράψω κι εσείς αν θέλετε παρεξηγείστε τα, ή αγνοήστε τα ή καταδικαστε τα.

Σας έχω ξαναγράψει ότι θεωρώ πολύ επικίνδυνο για την Ελληνική πολιτική αλλά και κοινωνική ζωή

το είδος Τσίπρα.

Με τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, το είδος αυτό έδωσε τα σημάδια που πρέπει να προσέξετε, γιατί αν επικρατήσει , τότε ούτε ψυλος στο κόρφο σας.

( Εγώ 60αρης είμαι, μπορεί και να μη με προλάβει, εκτός και άν έχω dna Μητσοτάκη!!!).

Είμαι σίγουρος ότι και το προσέξατε και το καταλάβατε, αλλά το προσπεράσατε.

( Επί τη ευκαιρία διάβασα ότι σε κάποιο βήμα ο Τσίπρας πρότεινε ότι λύση για το τόπο είναι οι εκλογές!!! )

Στη συνάντηση λοιπόν των αρχηγών είχαμε

Παπανδρέου - Σαμαρά - Παπαρήγα  ηλικίας 60 - 62 ετών.

Καρατζαφέρης μεγαλύτερος

Παπούλιας υπέργηρος

Τσίπρας 35- 40.

Μετά τη συνάντηση έκαναν δηλώσεις ήδιέρευσαν συζητήσεις.

Θαυμάστε:

- Τότε γύρισα και του είπα:

"Τότε τι μας κάλεσες εδώ. Γιατί δεν ΠΑΣ, στη βουλή, να πείσεις τους βουλευτές ΣΟΥ, να ΣΕ ψηφίσουν

Αλλό

του απάντησα

" Δεν ΣΕ πληροφορούν καλά οι σύμβουλοιΣΟΥ,Εγώ δεν είπα ότι ΕΙΣΑΙ Πινοσέτ, είπα ότι εφαρμόΖΕΙΣ μέτρα ΠΙνοσέτ.

Ξέρω θα μου πείτε ο Πληθυντικόςσε μάρανε;;

Οχι φίλοι δεν είναι ο πληθυντικός.

Εϊναι η αγένεια στη σκέψη.

ΚΑι αυτό του οποίου ο Τσίπρας είναι χαρακτηριστικό δείγμα,δεν είναι κάτι απλό.

Εχω συναντήσει χρόνια τώρα , συνδικαλιστές φοιτητές που κλείνανε τα ΤΕΙ,λέγανε ανίκανο και ότι άλλο το Πρόεδρο,ή τον Υπουργό, αλλά στη προσωπική επάφή με τον άνθρωπο ήταν ευγενικοί.

Ακουγες προσφωνήσεις" πρόεδρε"  "κύριε", και παρόμοιες.

Σήμερα κάτι συνδικαλιστές που καλύπτονται από τα κόμματα,

μπαίνουν στο γραφείο και λένε το πρόεδρο

" Ακου να σου πω Λάζαρε ".

Προσέξτε δεν είναι σεμνοτυφία.

Είναι ο φασισμός της μετριότητας.

Είναι η απόπειρα του τίποτα, να κατεβάσει στο επίπεδο του τον συνομιλητή του, ή τον αντίπαλο του.

Στη συνάντηση των αρχηγών, όταν μιλάς στο πρωθυπουργό,

20 χρόνια μικρότερος,

πολύ πιο αγράμματος από αυτόν,

και εκπρόσωπος μιας κουτσουλιάς,

στον ενικό και με θράσος,

αυτό είναι συνώνυμο του Ναζισμού.

ΚΑι δυστυχώς αυτό επικρατεί.

Προσωπικά χέστηκα πώς θα μου μιλήσει κάποιος και είμαι γνωστός βωμολόχος και αθυρόστομος,

αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα να μιλήσω ΑΓΕΝΩΣ

( ο Ενικός στη συνάντηση αυτό σημαίνει ),

σε θεσμούς ή πρόσωπα που υπηρετούν θεσμούς,

ανεξάρτητα αν διαφωνώ ή όχι με τις πράξεις και τις ιδέες τους.

Αλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Το είδος Τσίπρα είναι ακριβώς αυτό

ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΑΓΕΝΕΙΑ.

Η οποία φυσικά καλύπτεται πίσω από την ασχετοσύνη και την αυθάδεια που στηρίζονται στη κάλυψη από την  αγέλη.

Σημειώστε, δεν αναφέρομαι στο Τσίπρα αλλά στο είδος Τσίπρα.

Αν ήμουν πρόεδρος της Δημοκρατίας ΕΝΕΡΓΟΣ, θα τον είχα βάλει στη θέση του.

Μα θα μου πείτε εδώ ο κόσμος  χάνεται.

Συμφωνώ, αλλά ακόμα και στο χαμό, υπάρχουν είδη.

Η ευγένεια , ή ποιότητα,  η σωφροσύνη και η σεμνότητα

πολλές φορές αποτρέπουν το χαμό ευκολότερα.

ΚΑι τελικά, όσους θυμάμαι να θυσιάστηκαν γι αυτή τη πατρίδα,

ήταν μάλλον ευγενικές, σεμνές, και σοβαρές προσωπικότητες.

Το είδος Τσίπρα, μάλλον απέχει από αυτό.

( Αν μιλάει μ αυτό το τρόπο στον πρωθυπουργό, φαντάζεστε πως θα μιλάει στις καθαρίστριες της Κουμουνδούρου; Μήπως ξεχάσατε πως φέρθηκε το είδος, σ αυτον που τον ανέδειξε; )

Παντως, αν επικρατήσει, και επεκταθεί, τότε αυτή η κοινωνία θα έχει πεθάνει.

( αν , το ίδιο ύφος το αναγνωρίζετε και σε κάτι παιδάκια του Χρηματιστηριακού κεφαλαίου που λένε ότι δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι απαγορεύεται να εκμεταλευτούν το μαλάκα, και έτσι καταστρέφουν λαούς, ε, ναι το αντίστοιχο είναι. )

20.55

Ο φίλος ΜΑικήνας έχει γράψει κάτι ανάλογο.

Παραθέτω όλοκληρο το άρθρο του, γιατί δείχνει αυτό που θέλω να πω.

Οτι ο ενικός δεν είναι απλοποιηση είναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ.

( Μαικήνα δεν σε ρωτώ, το παραθετω, χωρίςάδεια! )

Με μία δική μου παρατήρηση.

Οτι αυτό δεν ήταν σαβουαρ βιβρ της αριστεράς.

Οι αριστεροί ήταν ευγενικοί άνθρωποι.

Οι τωρινές ηγεσίες της είναι το ΝΕΟ είδος.

  Είμαι κοντά 56 χρονών. Δηλαδή γεννήθηκα σε μια εποχή που ο τόπος μας έβγαινε απο μια ταραχώδη περίοδο αλλά  οι διάφορες εξουσίες δέσποζαν στην ζωή των ανθρώπων. Μετά απο αυτή την παραδοχή, που δίδεται εγγράφως και δημοσίως, μπορώ να προχωρήσω και να τεκμηριώσω τον αιρετικό τίτλο του αποψινού σημειώματος.

   Στη ζωή μου πολλές φορές επιβεβαίωσα την αλήθεια της φράσης "Η ευγένεια ποτέ δεν έβλαψε κανέναν". Τα πιο πρόχειρα βιωματικά παραδείγματα που έχω είναι δύο. Το ένα σε μία εφορία και το άλλο στην εντατική όπου νοσηλεύτηκα για 3 μήνες. Και στις δύο περιπτώσεις η εμμονή μου στην τήρηση των κανόνων ευγένειας, για λόγους ουσίας και όχι χειριστικούς, βοήθησε στην επίτευξη των επιμέρους στόχων που ίσχυαν σε κάθε μία εκ των περιπτώσεων. 

   Ανήκω σε εκείνη τη γενιά που μας έλεγαν να σηκωνόμαστε στο λεωφορείο όταν έμπαινε ένας ηλικιωμένος. Που μας έλεγαν να σηκωνόμαστε όταν έμπαινε μια κυρία στο δωμάτιο ή να της δίνουμε προτεραιότητα στο ασανσέρ.

   Με αυτά και αυτά  η πτώση της Χούντας με βρήκε στο πέρασμα απο την εφηβεία στην ενηλικίωση. Το κλίμα των πρώτων ηρωϊκών (;) γενικών συνελέυσεων και η ένταξη σε αριστερά σχήματα δοκίμασε την "αστική" μου ηθική. Πώς μπορούσες να προσφωνήσεις έναν παλαίμαχο με φυλακές και εξορίες "κε Δημητρίου", ή "κε Αμπατιέλο". Δεν γινόταν. Φαινόσουνα γραφικός.

   Μέσα σε λίγα χρόνια το savoir vivre της Αριστεράς εξαπλώθηκε, και αυτό που "έμοιαζε"  νομιμοποιημένο στο όνομα της κοινής ένταξης και στράτευσης έγινε γενικός κανόνας.

   Μερικά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα αυτό που τώρα σας είπα. Περιμένοντας στην ουρά της τράπεζας, φτάνω στο ταμείο, δίνω το βιβλιάριο λέγοντας "Παρακαλώ πολύ θα ήθελα να κάνω μια ανάληψη" και άκουσα εκείνο που 30 χρόνια τώρα δεν έχω ξεχάσει, αντίθετα ολοένα και περισσότερο συνειδητοποιώ τη σημασία του:    "ΠΟΣΑ ΘΕΛΕΙΣ..."

  Αυτός ο ενικός ήταν το πρώτο σημάδι που είχα προσωπικά για την εξάπλωση μια νομιμοποιημένης αγένειας. Επικυρωμένης στο όνομα της Δημοκρατίας , στο όνομα της ισότητας.

   Ένας διάχυτος,  κακοχωνεμένος κανόνας απλότητας, άνεσης και ισότητας κυρίευσε τα πάντα.

   Η προσφώνηση κύριε ή κα ανάγεται στους χρόνους μετά την Αναγέννηση όπoυ καλλιεργήθηκε η ιδέα του αυτεξούσιου ατόμου. Είμαστε κύριοι του σώματός μας, της θελήσεώς μας  και εν γένει της υποστάεώς μας. Κατά συνέπεια πιστοποιεί το κεκτημένο της ιδέας του αυτεξουσίου, που συνοδεύεται απο μια σειρά αναπαλλοτρίωτων διακιωμάτων. Ο μυλωνάς που είπε στον Φρειδερίκο τηε Πρωσσίας   που ήθελε ετσιθελικά να του πάρει το χωράφι "Βασιλιά μου στο Βερολίνο υπάρχουν δικαστήρια που απονέμουν δικαιοσύνη"  αισθανόταν κύριος.

  Η ευγένεια είναι Δημοκρατική κατάκτηση λοιπόν. Η παραβίαση του κανόνα οδηγεί στο αντίθετο. Είναι μια λεκτική και έμμεση αναγνώριση ότι υπάρχουν αμοιβαία όρια.

 Η ζωή με έχει διδάξει ότι πίσω απο την επίμονη χρήση του ενικού καλύπτονται πολλά άλλα. Αυτή η κατ επίφαση οικειότητα κατ ουδένα τρόπο προοιωνίζει ουσιαστική επικοινωνία. Το συνειδητοποίησα πολυ νωρίς στο Πανεπιστήμιο της αποχουντοποίησης όταν καθηγητές που "πουλούσαν" άνεση και προσήνεια σε μαχαιρώνανε πισώπλατα.  

   Όμως για να μην μεμψιμοιρώ οφείλω να παρατηρήσω ότι αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των νέων ανθρώπων που σέβονται την σύμβαση του πληθυντικού αριθμού. Ελπίζω να μην γέρασα πολύ και να είναι το κέρδος της ηλικίας.

Σας ασπάζομαι  

ΜΑΙΚΗΝΑΣ

ΥΓ Μιλώντας πρόσφατα για πρώτη φορά με γυναίκα Δήμαρχο μικρού βορείου προαστίου ενιωσα την παρόμια έκπληξη που είχα νοιώσει τότε στο γκισέ. Στο 1 μισυ λεπτό μου μιλούσε στον ενικό. Επέμεινα αλλά και αυτή το ίδιο. Παραδόθηκα λέγοντας "Το θεωρώ απρεπές να μιλάω στον ενικό σε κάποιον με το που δεν τον γνωρίζω. Πολλώ μάλλον σε μια κυρία" "Έλα μωρέ" μου απάντησε με αφοπλιστικά με δήθεν φιλικό και άνετο ύφος. Για ειλικρίνεια ας μην μιλήσουμε. Το δήθεν σε όλο του το μεγαλείο.