Θέλω να είμαι προσεκτικός και ευσεβής, αφού το θέμα αφορά το θάνατο ενός δεκαεξάχρονου.

Ο πόνος από ένα τέτοιο χαμό σε τρελλάινει.

Αν είσαι γονιός, ότι και να κάνεις, προσωπικά το καταλαβαίνω.

Εχοντας δει δεκάδες γονείς που έχασαν για κάποιο λόγο τα παιδιά τους, έχω δει και δεκάδες μορφές αντιδράσεων.

Από το Κρητικό , που πήγε στο δικαστήριο και σκότωσε το φονιά του παιδιού του, από το πατέρα που αφιέρωσε όλη τη ζωή του σε δικαστήρια, και κατάφερε να φύγουν οι διαφημιστικές πινακίδες από τους δρόμους, γιατί πάνω σε μία τέτοια σκοτώθηκε το παιδί του, από γονείς που λυώνουν μέσα στη λύπη και τη κατάθλιψη, μέχρι τη μάννα του παιδιού που το όνομα του δόθηκε σε Ιδρύμα οδικής προστασίας, που έστησε και ίδρυσε η ίδια προσπαθώντας να σώσει έστω και ένα άτομο από τα τροχαία που αφαίρεσαν τη ζωή του γιου της.

Αν κάποιος από σας θέλει να κάνει συγκρίσεις με την εικόνα της μητέρας του Αλέξη, ας την κάνει.

Εγώ απλά θα πρέπει για μια ακόμα φορά να υπερασπιστώ την άποψη μου, άποψη που την εξέφρασα από τις πρώτες μέρες.

Ο αστυνομικός ,ναι , πυροβόλησε, έστω με πρόθεση να σκοτώσει.

Πιστεύει όμως, έστω και ένας, ότι σημάδεψε από απόσταση 30 μετρων, και πέτυχε στη καρδιά, το συγκεκριμένο παιδί, επείδη πράγματι αυτό το παιδί ήθελε να σκοτώσει;;

Να ξεκαθαρίσω.

Ο Αστυνομικός είναι δολοφόνος, από τη στιγμή που πάτησε τη σκανδάλη, ανεξάρτητα από το αν η σφαίρα του θα σκότωνε ή όχι.

Από που προκύπτει όμως, ότι ο μικρός είναι ήρωας, και σύμβολο αντίστασης, όποια μορφή και να έχει αυτή;

Είχε κάποιας μορφής συμμετοχή σε διαδηλώσεις , πορείες, αντιστασιακές ενέργειες, οργανώσεις νόμιμες ΄'η παράνομες;

Γιατί δεν έγιναν σύμβολα ο Κουμής, και η Κανελοπούλου που σκοτώθηκαν σε πορεία του Πολυτεχνείου, και όχι κατά τύχη;

Ποιος τους θυμάται;

Και ας απαντήσουν όλοι οσοι επιχειρούν να κάνουν τον Αλέξη, σύμβολο, και επέτειο, και Ιδρυμα, δεν ξέρω για ποιον σκοπό.

ΑΝ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΗΤΑΝ 33 ΧΡΟΝΩΝ, αντιεξουσιαστής, παιδί του εργάτη κυρ Νίκου

θα τον θυμόταν σήμερα κανείς;

(Ειλικρινείς απαντήσεις, όχι υποκριτικές, παρακαλώ ).

Εκείνος ο Μαρίνος που βρέθηκε νεκρός στο πλοίο Πήγασος, τόσοι άλλοι που τους φάγανε εν ψυχρώ,

δεν ήταν καλές προσωπικότητες για να γίνουν σύμβολα και Ιδρυμα,

και είναι ο δεκαεξάχρονος Αλέξης, γιος της κοσμηματοπώλου της Βουκουρεστίου;

ΚΑι εν πάσει περιπτώσει, επειδή είδα και σε μερικά μπλογκς να αφιερώνουν στη μάννα του Αλέξη,

εκείνη τη κυρία, την καλοντυμένη και καλοπεριποιημένη, με τα καλοχτενισμένα μαλλιά και τα ακριβά ρούχα,

αποσπάσματα από τον Επιτάφιο του Ρίτσου,

κάτι που παραπέμπει στη σύγκριση της μάννας του 36, μαζί της,

ένα θέλω να πω.

"αιδώς".

Ενα παιδί χάθηκε εντελώς άδικα, δολοφονήθηκε άδικα και αναίτια.

Σαν τον Κορκονέα όμως κυκλοφορούν εκατοντάδες μη ένστολοι δολοφόνοι, που στέλνουν στο τάφο εκατοντάδες παιδιά, από τους εμπορους ναρκωτικών, μέχρι τους ασυνείδητους οδηγούς που παραβιάζουν το στοπ, και στέλνουν στο τάφο μοτοσυκλετιστές.

Γι αυτά τα παιδιά, δεν υπάρχει όυτε συλληπητήριο του προέδρου της Δημοκρατίας, ούτε επέτειος, ούτε προβολή της μητέρας τους.

Ο θάνατος είναι θάνατος από μόνος του.

Για τα υπόλοιπα,

μέτρον άριστον,

προς όλους,

και προς την μητέρα.