Μέσα στη γενική ανησυχία όλων των πολιτών για το μέλλον της πατρίδας μας, γινόμαστε όλοι μάρτυρες στη καθημερινή μας ζωή, της βασιλείας της κουτοπονηριάς, της βασιλείας του δήθεν κακομοίρη που προσπαθεί να φροντίσει το συμφέρον του, όχι βασιζόμενος στην αξία του, τη νομιμότητα του ή στη ποιότητα του, αλλά στη κουτοπονηριά του, τη δήθεν εξυπνάδα του κάθε μορφής παραβάτη.

Βρίσκομαι σε ταξίδι στη Μυτιλήνη.

Κουτοπόνηρος νο 1.

Στα εκδοτήρια του πλοίου Νήσος Χίος, το οποίο μέχρι προ τινος έκανε το ταξιδι Πειραιάς - Σύρος - Μύκονος -Χίος Μυτιλήνη, αλλά εδώ και λίγο καιρό δεν πιάνει πια Σύρο και Μύκονο.

- Ενα εισητήριο για Σύρο.

- Δεν πάει κύριε το Πλοιο Σύρο, μόνο Χίο Μυτιλήνη.

- Δεν πάει;

Φεύγει από τη σειρά, σε λίγο ξαναγυρνάει.

-Ενα εισητήριο για Χίο, κατάστρωμα.

Μου έκανε εντύπωση και επειδή κατάλαβα τι ήθελε να κάνει παρατήρησα τη φάτσα του, και περίμενα να τον δώ στο πλοίο.

Πράγματι δυό ώρες μετά τον απόπλου, την είδα να είναι ξαπλωμένος στις καρέκλες της Α θέσης. Ημουνα σίγουρος και για τη συνέχεια.

Λίγοι επιβέτες στο πλοίο, δεν μου ήταν δύσκολο να τον εντοπίσω, όταν κατέβαινε στη ... Μυτιλήνη!!!

Σκέφτηκα να τον ... δώσω, αλλά μετά το μετάνοιωσα. Αν είχε πετάξει το εισητήριο του;

Ο τύπος λοιπόν αυτός όπως καταλάβατε, έκοβε εισητήριο για τον οικονομικότερο προορισμό, και επειδή συνήθως δεν κάνουν έλεγχο εισητηρίων κατά το ταξίδι, πήγαινε Μυτιλήνη με εισητήριο ... Σύρου. Και πρώτη θέση με εισητήριο... Καταστρώματος!!

Κουτοπόνηρος νο 2

Πάω να πάρω καφέ από το μπαρ του πλοίου. Εκεί η κουτοπονηριά έχει γίνει επιστήμη. Εκεί για να πάρεις καφέ ή νερό διατίμησης, πρέπει να  πεις τον καφέ "μικρο καφέ", και το νερό "μικρό νερό". Αν δεν το πεις, σου δίνουν καφέ και νερό εκτός διατίμησης. Πέραν αυτού όμως υπάρχει και το μυστικο των αποδείξεων. Ολες οι αποδείξεις δεν δίνονται στο πελάτη, αλλά αφήνονται σε ένα σημείο στό πάγκο, και στηριζόμενοι στην φυσική ντροπή ή την αδιαφορία του πελάτη, πετυχαίνουν σχεδόν κανένας να μη παίρνει απόδειξη. Τι τις κάνουν; Αγνωστό.

Κουτοπόνηρος νο 3

Πηγαίνοντας για το χωριο είπα να προσκυνήσω στο Ταξιάρχη του Μανταμάδου. Εκεί υπάρχει η εικόνα του Ταξιαρχή μία εικόνα που είναι στην ουσία χτισμένη σε ένα τοίχο και προστατεύεται με ένα τζάμι, το οποίο στο κάτω μέρος του έχει ένα κενό. Ενα κενό όπου ένα χέρι μικρού παιδιού ή λεπτής γυναίκας περνάει και με λίγη προσπάθεια φτάνει μέχρι την εικόνα του Αγίου.

Ολος ο κόσμος κάνει το σταυρό του προσκυνά και φιλά ή όχι  το τζάμι και φεύγει. Ολος εκτό ς μιάς κυρίας με τζην παντελόνι και θαλλασι πουκαμίσα ή πουκάμισο η οποία επί ώρα προσπαθούσε να περάσει το χέρι της μέσα από το τζάμι και να αγγίξει την εικόνα, ελπίζοντας ότι ο Ταξιάρχης την έβαζε σε καλύτερη σειρά από τους κοινούς πιστούς.

Κουτοπόνηρος νο 4

Περιμένω να μου φέρουν πέτρες για μια δουλειά στο σπίτι. Οταν έκλεινα τη συμφωνία έκρινα συμφερότερο το αυτοκίνητο που θα μου έπαιρνε 60 ευρω το δρομολόγιο μεταφορικά. Ναι αλλά εγώ ως πρωτευουσιάνος, έπρεπε και πρέπει να ανεχθώ τη κουτοπονηριά του φορτηγατζή που με επιχείρημα τις σούστες, βάζει λιγώτερες πέτρες στο δρομολόγιο, εισπράτοντας στην ουσία τα ίδια λεφτά που είχε προσφέρει και ο ανταγωνιστής του, κάνοντας ένα δρομολόγιο παραπάνω.

Ολοι αυτοί με πέρασαν για βλάκα.

Οχι μόνο με πέρασαν.

Απαίτησαν να φερθώ σαν βλάκας.

Γιατί δεν έκαναν καμμιά προσπάθεια να κρυφτούν.

Βάσισαν την συμπεριφορά τους στη δεδομένη ανοχή μου.

- Αν κάρφωνα τον επιβάτη θα ήμουν ο " Δε ντρέπεσαι ρε ρουφιάνε, ξέρεις πόσα κερδίζουν οι πλοιοκτήτες;"

- Αν κάρφωνα το μπαρ του πλοίου, μπορεί να μην εύρισκα ποτέ εισητήριο μόλις έλεγα το όνομα μου.

- Αν έλεγα στη κυρία " μόνο εσάς θα σώσει ο Ταξιάρχης;" θα μου απαντούσε " δεν θέλω να αντιδικήσω μαζί σας κύριε, δεν σας αφορά το θέμα,", και αν απαντούσα " Με αφορά γιατί με κολάσατε" θα ακουγα " ελάτε να προσκυνήσετε, προσπαθήστε μια δεύτερη φορά". ( Οι διάλογοι αυτοί είναι πραγματικοί , έγιναν).

 - Αν έλεγα στο φορτηγατζή ότι δεν τον πληρώνων για τόσες λίγες πέτρες το λατομείο δεν θα μου έστελνε άλλες και η αυλή μου θα έμενε μισή.

Δυστυχώς όλους αυτούς τους συντηρεί η ανοχή.

Και είναι χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες αυτοί μέσα στην Ελληνική επικράτεια.

Και επειδή είναι πολλοί έχουν και αρχηγούς.

- Μια κυβέρνηση που κουτοπόνηρα, διαρέει το μνημόνιο λίγο λίγο, που λέει κάνουμε αγώνα για να μην τιμήσουμε την υπογραφή μας που ψάχνει κοροιδα να πουλήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις χωρίς να τις πουλήσει, αντί να λέει καταργώ λέει αναστέλλω.

- Πρώην κυβερνήτες που ισχυρίζονται ότι με το μισθό του Υπουργού έκανα περιουσίες 10 εκατομυρίων ευρώ, αλλά ούτε που σκέφτηκαν καν να πάρουν τη μίζα που έτσι κι αλλιώς έδωσαν οι προμηθευτές, αλλά δεν γνωρίζουν σε ποιόν.

- Αρχηγούς κομμάτων με βασικά χαρακτηριστικά ψυχοπαθητικών που έχουν την ικανότητα να κάνουν ένα κόμμα του 3%, 30 κόμματα του 0,1%, με στόχο την .... ενότητα.

Παντού κουτοπονηριά, ψιλοκομπίνα, θρασύτητα, ατομικισμός.

Είναι κοινωνία αυτή που πρέπει να ανεχόμαστε.

Και είναι δυνατόν το μέγεθος της κομπίνας να αποτελεί κριτήριο αθωότητας;;